,,Nie krzyczę na moich uczniów” – Zakończenie roku Szkoły Duszpasterzy Młodzieży
W dniach 30-31 maja zakończyła się kolejna edycja Szkoły Duszpasterzy Młodzieży. Po dwuletnim przygotowaniu 16 osób, sióstr zakonnych i kapłanów, otrzymało pamiątkowe dyplomy uczelni. – Będziecie wielokrotnie sprawowali eucharystię dla młodych ludzi – mówił w trakcie mszy ks. prof. Krzysztof Pawlina, rektor Akademii – będziecie łamali chleb i składali ofiarę. Ale najpierw musimy nauczyć się składać w ofierze samych siebie. Ta szkoła nigdy się nie kończy, nauka Jezusa trwa do końca naszego życia. Dziękuję Wam, że podejmujecie ten trud.
Po zakończeniu mszy i wręczeniu dyplomów wszyscy zostali zaproszeni na agapę. Absolwenci podzielili się krótko swoim doświadczeniem. Nikt nie żałował czasu spędzonego na uczelni. – Uczniowie w szkole zapytali mnie, czy ja na pewno jestem człowiekiem – opowiedział jeden z kapłanów. – Skąd to pytanie? Bo wszyscy nauczyciele na nas krzyczą, a ksiądz nie krzyczy. To może ksiądz nie jest człowiekiem? A ja po prostu dzięki tej szkole zrozumiałem, że zamiast krzyczeć można w inny sposób nawiązać komunikację z moimi uczniami. – To tylko jedno z wielu świadectw zostawionych przez absolwentów kursu.
Szkoła Duszpasterzy Młodzieży to oferta dla kapłanów i sióstr, którzy pracują ze wspólnotami, studentami, mają kontakt z młodymi ludźmi i pragną lepszego zrozumienia mechanizmów kształtujących współczesną młodzież. Właśnie ruszyła rekrutacja na kolejny rok. Większość zajęć prowadzona jest metodą warsztatową, w małych grupach. W programie poruszane są zagadnienia z psychologii młodzieży, komunikacji, empatycznego słuchania, rozwiązywania konfliktów oraz kwestie pastoralne. Ilość miejsc jest ograniczona, przyjęcia wg kolejności zgłoszeń. Więcej szczegółów na stronie uczelni.
Na koniec trzeciego dnia Warszawskiego Festiwalu Teologicznego pod hasłem „Varsovia Sacra” odbył się spacer z ks. biskupem Michałem Janochą po zabytkach Starego Miasta. Punktem początkowym był Kościół Akademicki św. Anny. Stamtąd grupa przeszła pod Kolumnę Zygmunta, a następnie przez dziedziniec Zamku Królewskiego dotarła na tyły Archikatedry. Ostatnim przystankiem na trasie dwugodzinnego spaceru było katedralne wnętrze, z bezcennym i czczonym Krucyfiksem Baryczkowskim oraz grobami wielkich arcypasterzy Warszawy: św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego oraz bł. Stefana kardynała Wyszyńskiego. Opowiadając o poszczególnych zabytkach, bp Michał połączył fachową wiedzę historyka sztuki z pasjonującą gawędą o dawnych i nowych dziejach Stolicy. Wskazywał na to, że wypełniające warszawskie kościoły dzieła sztuki niejako czekają, by zostać włączone w sprawowaną w tych wnętrzach liturgię — prawdziwe Boże arcydzieło.