23 maja w Centralnej Bibliotece Rolniczej, Papieski odbył się kolejny wykład z cyklu „Duchowość dla Warszawy, zatytułowany „Charbel: Święty inny niż wszyscy”. Dotyczył on życia, duchowości i świętości jednego z najbardziej niezwykłych i tajemniczych świętych, maronickiego mnicha i pustelnika Charbela Makhloufa, żyjącego w XIX w. na terenie Libanu. Po przywitaniu licznie zebranych słuchaczy przez ks. Rektora Krzysztofa Pawlinę, głos zabrał o. dr Marek Kotyński, redemptorysa, teolog duchowości na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie.
W syntetyczny sposób przedstawił główne cechy charakterystyczne duchowości świata zachodniego oraz to, co jest w nim różne w odniesieniu do duchowości wschodniego chrześcijaństwa, zwracając uwagę na różnice w mentalności. Zauważył, iż „na tę mentalność wpływają różne czynniki, jednym z nich są bogate doświadczenia historyczne i bardziej dynamiczny rozwój cywilizacyjny, który od zawsze charakteryzował Zachód. Historia zawsze odgrywała i nadal odgrywa ogromną rolę w kształtowaniu duchowości na Zachodzie, a to z tego powodu, że Zachód bardzo chętnie poddawał swoje historyczne doświadczenia refleksji, która potem wpływała na rozumienie relacji z Bogiem. Trzeba tu jednak zaznaczyć, że podczas gdy Wschód bardziej «kontemplował» historię świata, szukając jej sensu metafizycznego, duchowego, Zachód zastanawiał się np. nad przyczynami wojen, nad ich sensem i skutkami, opłacalnością i częściej szukał praktycznych rozwiązań problemów, bardziej «racjonalizował» swoje obserwacje, wyciągając wnioski pragmatyczne”.
Następnie zabrał głos O. Zygmunt Kwiatkowski, jezuita, duszpasterz z Bliskiego Wschodu, autor książki „Za daleki Bliski Wschód” i innych w tej tematyce. O. Zygmunt wprowadził słuchaczy w sytuację Kościoła Syrii i Libanu, gdzie chrześcijanie są mniejszością, która stara się żyć według zaleceń starożytnej tradycji chrześcijańskiej. Stąd klasztory są żywymi ogniskami duchowości i modlitwy. Świętym życia mniszego jest właśnie Święty Charbel Makhlouf, który mimo sprzeciwu rodziny, opuścił dom w wieku 23 lat i wstąpił do klasztoru św. Marona w miejscowości Annaya. Po 16 latach życia w klasztorze otrzymał zgodę od przełożonych na przejście do pobliskiej pustelni. 16 grudnia 1898 roku podczas sprawowania Eucharystii doznał udaru mózgu. Umarł w wigilię Bożego Narodzenia, 24 grudnia 1898 roku, mając 70 lat. Został beatyfikowany 5 grudnia 1965 roku przez papieża Pawła VI, który go również kanonizował 9 października 1977 roku. Życie mnicha Charbela było całkowicie zwyczajne i pozbawione wielkich znaków, stąd niewiele można o nim dziś powiedzieć. Jednak jego misja zaczęła się o jego śmierci. Pojawiły się liczne znaki zewnętrzne świadczące o jego świętości (światło bijące od jego grobu, brak rozkładu ciała, tajemniczy płyn wydobywający się z jego ciała). Zaczęły pojawiać się liczne uzdrowienia, znaki interwencji świętego mnicha, których celem jest budzenie wiary w ludziach. W świecie szarpanym przez wojny, przemoc, konsumpcjonizm i relatywizm święty Charbel jest świętym cichym, pokornym na wzór świętego Józefa, który wskazuje to, co naprawdę liczy się – wierne oddanie się Bogu.
Następnie Jakub Gałęziewski podzielił się z zebranymi swoim doświadczeniem wstawiennictwa i opieki św. Charbela. Potem prelegenci odpowiadali na pytania słuchaczy. Kolejny wykład z cyklu „Duchowość dla Warszawy” odbędzie się 24 października 2019 roku (czwartek).
Galeria
fot. Mirosław Wiśniewski
