Sztuczna inteligencja wywołuje w nas dużo emocji. Upatrujemy w niej narzędzie, które rozwiąże wiele światowych problemów albo – wręcz przeciwnie – doprowadzi do dehumanizacji świata lub przejmie kontrolę nad cywilizacją. Jak jest naprawdę? Pomiędzy tymi skrajnymi opiniami toczyła się dzisiejsza dyskusja na temat możliwości wykorzystania sztucznej inteligencji w medycynie. Gospodarzem spotkania był tym razem Warszawski Uniwersytet Medyczny z Rektorem, prof. dr hab. n. med. Zbigniewem Gaciongiem, a w dyskusji uczestniczyli ponadto prof. dr hab. Przemysław Biecek (Politechnika Warszawska), dr hab. Jan Borysowski (Zakład Immunologii Klinicznej WUM), o. dr Janusz Pyda OP (Instytut Tomistyczny, AKW).
Początek spotkania poświęcony został przypomnieniu podstawowych kwestii związanych z tematem: jak sztuczna inteligencja pomaga w szpitalach, jak wykorzystuje się jej algorytmy przy badaniach i walce np. z pandemią, dlaczego przyspiesza konstruowanie nowych preparatów leczniczych itp. Zebrani specjaliści zgodzili się, że w medycynie można dostrzec więcej zalet niż problemów związanych z tą problematyką. Lepsza diagnostyka ułatwia leczenie. Bazy danych upraszczają organizację. Właściwe algorytmy podpowiadają najlepszą terapię.
Wśród minusów wymieniono niebezpieczeństwo zanikania relacji między lekarzem a pacjentem. Wymaga to odpowiedniego kształcenia kolejnych pokoleń lekarzy, aby dostrzegali przede wszystkim człowieka, a nie problem do rozwiązania. Pojawia się także etyczny wymiar odpowiedzialności za podejmowane decyzje: kogo obwinić za błędne terapie, algorytmy czy szpital? Ponadto pojawia się kwestia świadomości i zgody pacjenta na poddawanie się procedurom sztucznej inteligencji.
Zapraszamy do wysłuchania całej dyskusji – oraz poprzednich konferencji – na naszym kanale.
Galeria
fot. Mirosław Wiśniewski
